เจอ Hikari Ninomiya แล้วเหมือนเจอแสงแดดยามเช้าที่อุ่นใจ
ผมยังนึกภาพครั้งแรกที่เห็นเธอได้ชัดเจนเลยครับ เปิดหน้าจอขึ้นมา แล้วมีสาวผมดำยาวสลวยคนนึงยืนยิ้มเบาๆ ตรงกล้อง ตากลมโต แววตาใสเหมือนน้ำค้างยามเช้า ปากยกมุมขึ้นนิดเดียว แก้มระเรื่อๆ จากความเขิน มันทำให้ผมเผลอนั่งนิ่งไปเลยสักพักใหญ่ คิดในใจว่า “สาวแบบนี้มีจริงเหรอวะ… หน้าตาดีเกินไปแล้ว”
Hikari Ninomiya เกิดปี 1999 สูงแค่ 155 ซม. ตัวเล็กกระทัดรัดแต่ทุกส่วนดูลงตัวแบบไม่ต้องพยายาม ผมดำยาวตรงที่ปลิวเบาๆ เวลาเธอขยับตัว ผิวขาวนวลเนียนจนมองแล้วรู้สึกสบายตาโดยไม่รู้ตัว เธอเดบิวต์ในวงการตั้งแต่ปี 2018 แล้วก็กลายเป็นที่รักของหนุ่มๆ หลายคน เพราะความเป็นธรรมชาตินั่นแหละครับ ไม่ต้องแต่งเติมอะไรมาก แค่ยืนยิ้มก็พอทำให้หัวใจเราพองโตแล้ว
ที่ผมชอบเธอมากคือท่าทางการวางตัวแบบอ่อนโยน เวลาเธอพูดอะไรเบาๆ แล้วหลบตา หรือยกมือขึ้นแตะผมเบาๆ ตอนเล่าเรื่อง มันให้ความรู้สึกเหมือนกำลังนั่งคุยกับเพื่อนสาวที่รู้จักกันมานาน ไม่ใช่ดาราที่อยู่ไกลตัวเลยสักนิด
แววตากับยิ้มที่ทำให้ลืมทุกอย่างรอบตัว
ถ้าจะให้พูดถึงสิ่งที่ติดอยู่ในใจผมที่สุดของ Hikari คงหนีไม่พ้นแววตาและยิ้มของเธอครับ แววตาเธอจริงใจมาก มองมาทีไรเหมือนกำลังเล่าเรื่องส่วนตัวให้ฟัง มีประกายเล็กๆ ที่ทำให้รู้สึกว่าเธอเข้าใจเราจริงๆ ไม่ใช่แค่ยิ้มให้กล้องเฉยๆ
ส่วนยิ้มนี่สิครับ… ยิ้มแบบมุมปากยกเบาๆ ตาหยีลงนิดเดียว ฟันขาวเรียงสวยโผล่แค่ครึ่งซี่ แล้วแก้มจะป่องขึ้นนิดๆ จากความเขิน มันเป็นยิ้มที่ทำให้รู้สึกดีแบบไม่ทันตั้งตัว เหมือนมีลมอุ่นๆ พัดผ่านหน้า แล้วหัวใจก็เบาขึ้นเองโดยไม่ต้องมีเหตุผลอะไร
บางทีเธอจะยิ้มแล้วก้มหน้าลงนิดๆ หรือสะบัดผมเบาๆ เพื่อกลบความเขิน แบบนั้นน่ะครับ มันทำให้ผมอยากหยุดเวลาไว้ตรงนั้น แล้วนั่งมองเธอไปเรื่อยๆ โดยไม่เบื่อเลยสักวินาที
หุ่นบางๆ ที่ดูนุ่มนวลกำลังดีแบบไม่ต้องอวด
ถึงตัวจะเล็ก แต่สัดส่วนของ Hikari ดูโค้งเว้าพอดีมือจริงๆ ครับ หน้าอกอวบอิ่ม เอวบางเฉียบ สะโพกกลมกลึงแบบธรรมชาติ เวลาเธอเดินช้าๆ หรือนั่งตัวตรงแล้วยิ้ม มันทำให้ทุกอย่างดูไหลลื่น สบายตาแบบที่ไม่ต้องพยายามมอง
ผิวเธอขาวนวลเนียนจนบางทีแสงจากหน้าจอสะท้อนเข้าตาเลยครับ เวลาเธอขยับตัวเบาๆ ผมที่ไหลลงมาปิดไหล่ หรือมือที่ยกขึ้นแตะแก้มตอนเขิน มันให้ความรู้สึกอ่อนโยน เหมือนอยากเข้าไปโอบกอดแล้วบอกว่า “ไม่ต้องเขินหรอกนะ พี่ชอบแบบนี้แหละ” (แต่ก็แค่คิดในใจนะครับ ฮ่าๆ)
เธอไม่ใช่แบบที่เซ็กซี่แบบจงใจ แต่เป็นความนุ่มนวลที่ซึมออกมาจากการเคลื่อนไหวธรรมดาๆ นั่นแหละ ที่ทำให้หนุ่มๆ อย่างเรารู้สึกอบอุ่นและอยากดูแลเธอไปตลอด
ผลงานที่สะท้อนตัวตนของเธอได้ดีที่สุด
Hikari มีผลงานเยอะมากตั้งแต่เดบิวต์กับค่าย MOODYZ แล้วก็ย้ายไป Attackers ก่อนจะอยู่กับ Madonna ในช่วงหลังๆ เธอเก่งเรื่องถ่ายทอดอารมณ์จริงๆ ครับ จากสาวน้อยเขินๆ สู่บทที่ลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ แต่ยังคงความจริงใจไว้เสมอ ผมชอบที่เธอแสดงแบบไม่ฝืน ทำให้คนดูรู้สึกเชื่อมโยงกับตัวละครได้ง่าย
ผลงานเด่นๆ ที่ผมติดใจเป็นการส่วนตัว มีแบบนี้ครับ
- เรื่องแรกที่เธอรับบทภรรยาที่ถูก subordinates เก่าลวนลามต่อหน้าสามี เธอแสดงสีหน้าตกใจผสมความสับสนได้ถึงใจมาก ตอนที่แววตาเริ่มเปลี่ยนจากกลัวเป็นยอมรับ มันทำให้ผมรู้สึกเห็นใจตัวละครของเธอจริงๆ
- อีกเรื่องที่เธอเล่นเป็นน้องสะใภ้ที่คอยดูแลพี่เขยตอนภรรยาคลอดลูก เธอยิ้มอ่อนโยนเวลาดูแลแบบนั้น แล้วค่อยๆ เปิดใจ มันอบอุ่นจนผมดูแล้วอยากมีน้องสะใภ้แบบนี้สักคน (ฮ่าๆ)
- เรื่องที่เธอเป็นสาวที่ถูกพ่อสามีที่กินยาแรงเกินไปรังแก เธอแสดงท่าทีต่อต้านแต่ค่อยๆ ไหลตามได้ละเอียดอ่อนมาก สีหน้าเขินอายผสมความรู้สึกผิด มันทำให้รู้สึกว่าตัวละครมีชีวิตจริงๆ
- เรื่องล่าสุดก่อนที่เธอจะประกาศพักงาน เป็นบทเมียที่ถูกแฟนเก่าลักพาตัวแล้วค่อยๆ ตกหลุมรักใหม่ เธอใช้แววตาเล่าเรื่องได้ดีจนคนดูลุ้นไปด้วย ยิ้มเขินๆ ในฉากโรแมนติกนี่ละลายใจจริงๆ
ที่ผมชอบผลงานเธอคือไม่เคยรู้สึกว่ามันแข็งหรือฝืนเลยครับ ทุกฉากเธอเคลื่อนไหวแบบเป็นธรรมชาติ ท่าทางอ่อนโยน สีหน้าที่เปลี่ยนไปตามอารมณ์ มันทำให้รู้สึกเหมือนกำลังดูเรื่องจริงที่เกิดขึ้น ไม่ใช่แค่แสดงเพื่อกล้อง
เธอประกาศรีไทร์ไปเมื่อปีที่แล้วเพราะสุขภาพ แต่ผลงานเก่าๆ ยังคงดูได้เพลินๆ อยู่เลย ผมยังนั่งเปิดดูซ้ำบ้างเป็นบางวัน โดยเฉพาะฉากที่เธอยิ้มแล้วหลบตาแบบนั้น
ทำไมเธอถึงกลายเป็นคนพิเศษในใจหนุ่มๆ หลายคน
ผมว่ามันอยู่ที่ความจริงใจของ Hikari นั่นแหละครับ เธอไม่ต้องพยายามเป็นใคร แค่เป็นตัวเอง ยิ้มแบบที่ทำให้เรารู้สึกว่าโลกนี้ยังมีอะไรน่ารักๆ ให้ค้นหาอยู่เสมอ เวลาเธอมองกล้องแล้วยิ้มเบาๆ หรือกระซิบอะไรเบาๆ ในฉาก มันเหมือนกำลังพูดกับเราตรงๆ ว่า “ขอบคุณนะที่มาดูหนู”
มีโมเมนต์นึงที่ผมชอบมาก ในเรื่องนึงเธอนั่งกอดเข่าแล้วมองออกนอกหน้าต่าง แววตาเหม่อลอยนิดๆ แล้วยิ้มให้ตัวเองเบาๆ แบบนั้นน่ะครับ มันทำให้รู้สึกว่าอยากเข้าไปนั่งข้างๆ แล้วถามว่า “วันนี้เป็นไงบ้าง” แล้วฟังเธอเล่าไปเรื่อยๆ
เธอให้ความรู้สึกแบบน้องสาวที่โตแล้วแต่ยังเขินง่าย หรือเพื่อนสาวที่รู้ใจเราดี มันอบอุ่นแบบที่ไม่ต้องมีอะไรมาก แค่มีเธออยู่ตรงนั้นก็พอ
บางทีผมก็แอบคิดเล่นๆ ว่าถ้าเจอเธอในชีวิตจริง คงชวนไปกินไอติมร้านโปรด แล้วนั่งดูเธอยิ้มตอนเลียไอติมแบบเด็กๆ (แต่ก็แค่ฝันนะครับ ฮ่าๆ)
สีหน้าและท่าทางที่ทำให้อยากดูเธอไปนานๆ
พูดถึงการแสดงออกของ Hikari แล้ว ผมว่ามันพิเศษตรงที่เธอใช้สีหน้าได้ละเอียดอ่อนมากครับ เวลาเขิน เธอจะกัดริมฝีปากเบาๆ แล้วหลบตา สีหน้าแดงระเรื่อแบบไม่ต้องแต่งหน้าเลย หรือเวลาดีใจ เธอจะตาโตขึ้นนิดๆ แล้วยิ้มกว้างจนเห็นฟันทั้งแถว มันจริงใจจนคนดูเผลอยิ้มตาม
ท่วงท่าของเธอก็เช่นกัน นั่งตัวตรงแต่ไหล่ผ่อนคลาย มือที่วางบนตักแบบนุ่มนวล หรือเดินช้าๆ แล้วสะบัดผมเบาๆ ทุกอย่างมันไหลตามกันแบบไม่ต้องคิด มันให้ความรู้สึกสบายใจ เหมือนนั่งดูเพื่อนสนิทเล่าเรื่องชีวิตประจำวัน
ผมเคยดูสัมภาษณ์เธอครั้งนึง เธอหัวเราะคิกคักตอนเล่าเรื่องชอบร้องคาราโอเกะ สีหน้าเป็นประกายแบบเด็กที่เพิ่งได้ของขวัญ มันทำให้รู้สึกว่าเธอไม่ใช่แค่ดารา แต่เป็นคนธรรมดาที่มีโลกส่วนตัวน่ารักๆ ของตัวเอง
ปิดท้ายด้วยความรู้สึกจากใจ
Hikari Ninomiya อาจจะไม่ได้อยู่ในวงการนาน แต่รอยยิ้มและแววตาของเธอมันฝังอยู่ในใจผมไปแล้วครับ ถ้าวันไหนรู้สึกเหนื่อย ลองเปิดผลงานเก่าๆ ของเธอดูสักเรื่อง แล้วคุณจะรู้ว่าความอ่อนโยนแบบนี้มันเยียวยาได้จริงๆ
เธอทำให้ผมเห็นว่าความสวยที่แท้จริงมันอยู่ที่ความเป็นธรรมชาติ ท่าทางที่สบายใจ และยิ้มที่ทำให้โลกสดใสขึ้น แม้เธอจะไปแล้ว แต่ผมคนนึงยังคงเป็นแฟนตัวยงของความน่ารักแบบเธอคนนี้เสมอ
ถ้ายังไม่เคยเจอ… ลองไปหามาสัมผัสดูนะครับ แล้วจะเข้าใจว่าทำไมหนุ่มๆ อย่างเราถึงยอมใจละลายให้สาวคนนี้ได้ง่ายๆ ขนาดไหน
